يادتونه اون
قديما كه شير رو توي بطري شير ميفروختن و شير سهميه اي بود و فقط روزهاي خاصي در
هفته شير ميومد و بايد بعد از نماز صبح از خونه ميزدي بيرون و چند ساعت تو صف شير
ميموندي و بعد كه نوبتت ميشد بطريهاي خالي خودت رو تحويل ميدادي تا بلكه دو بطري
شير بهت بفروشن و نه بيشتر؟ (آره ننه جون من خيلي پيرم!)
يادش بخير. اون
وقتا شيرها يه طعم ديگه اي داشتن. جدي ميگم واقعا يه طعم خاصي داشتن. و از همه
بهتر هم اون چند ميليمتر لايه روييش بود. اون چند ميليمتر سرشيري كه روي بطري شير
بسته بود. اصلا واسه خودش دنيايي داشت. من به دور از چشم ماماني خانم يواشكي
انگشتم رو فرو ميبردم توي بطري و اون لايه خوشمزه روييش رو مستقيما با انگشت فرو
ميبردم تو دهنم. آي حال ميداد! آي حال ميداد! و ... آي ضدحال بود اگر ماماني خانم
در حين ارتكاب جرم دستگيرم ميكرد!
سالها گذشته و
ديگه بطري شيري در كار نيست كه بخواي از اون چند ميل سرشير روش لذت ببري.
ولي
ولي
ولي
من چند ساله
مجددا برگشتم به همون حال و هوا! اين بطري هاي خوشگل شير رو يادتونه؟ و اينكه
چطوري با شير خام برخورد ميكنم؟ امروز ميخوام داستان اون سرشيرش رو هم واسه تون
تعريف كنم.
پس تا اينجا
رسيديم كه من كامل توضيح دادم كه چطور ميشه از شير خام بهره برد. يعني از محل قابل
اطميناني شير رو خريداري ميكنيد و در اولين فرصت يعني تا پاتون رو گذاشتيد خونه
شير رو ميجوشونيد. به اين ترتيب كه شير بايد به نقطه جوش برسه و بالا بياد. اونوقت
سريع شعله اجاق رو بسيار پايين مياريد و با دماي ملايم نيم ساعت تا سه ربع به شير با
يه قل كوچولو حرارت ميديد.
اين مطلب رو
حتما مطالعه كنيد.
خب. پس ما شير
رو جوشونديم. حالا چي؟
حالا بايد بهش
اجازه بديد تا به دماي محيط برسه. بدون اينكه شير رو هم بزنيد. اصلا از وقتي كه
شير رو ميخريد تا زماني كه به اين مرحله ميرسيد نبايد با شير با خشونت برخورد
كنيد! با ملايمت شير رو توي ديگ بريزيد و با ملايمت هم بجوشونيدش. و بعد از اينكه
شعله رو خاموش كرديد بدون اينكه ديگ رو برداريد بهش اجازه بديد خوش سرد شه.
وقتي به دماي
محيط رسيد اولين كاري كه ميكنيد اينه كه با انگشت اون لايه ضخيم روي شير رو
برداشته و يك راست ميندازيدش توي دهنتون. به ياد خاطرات كودكي! خيلي خب شوخي كردم.
با قاشق. ولي اگه قرار نيست غير از خودتون كسي به شيره لب بزنه حتما با انگشت
اشاره و انگشت شست برش داريد و فرو كنيد تو دهنتون. آي حال ميده! خيلي دقت كنيد
شوهرتون نبينه. چون چندين درجه از كلاس كارتون پايين مياد. و ترجيحا هم تو يه محيط
عمومي مثل يه سايت آشپزي كه مطمئن هستيد شوهرتون و از اون بدتر مامانتون خواننده
اش هستند در اين مورد چيزي ننويسيد! اينا همه اش تجربيات زندگيه كه من دارم
باهاتون به اشتراك ميذارم پس جدي بگيريد!
كجا بوديم؟
آهان. پس شيره كاملا سرد شد و اون لايه روش رو هم برداشتيم. (و خورديم! به به!)
حالا شير رو توي بطري هاي شير خيلي خوشگل بريزيد. و هر بطري رو بدون اينكه درش رو
ببنديد توي يخچال قرار بديد. وقتي مطمئن شيديد كه سرد شدن درش رو ببنديد. حالا
ديگه باهاشون خداحافظي كنيد و اصلا به روي خودتون نياريد كه توي خونه شير داريد.
حالا چه اتفاقي
مي افته؟ خيلي ساده است. چربي موجود در شير روي سطح بطري جمع ميشه. 24 ساعت بعد
شما يه بطري شير شيك و خوشگل داريد كه روش چند ميلي متر سر شير جمع شده.
بسته به اينكه شيري
كه خريده بوديد چقدر چرب بوده و اينكه چقدر از زمان ساكن بودن بطري شير گذشته شما
لايه قطور تري از سر شير خواهيد داشت. خوبي اينكه چندين بطري شير در منزل داشته
باشيد اينه كه اولا هر روز ميتونيد سرشير خونگي داشته باشيد و دوما اون بطري آخري
شير رو كه باز ميكنيد لايه سرشيرش بسيار بسيار كلفت تره. ممممممممممم عجب طعمي.
ديگه لازم به
توضيح نيست و واضحه ولي خب من بهش اشاره ميكنم: هرچي ظرف شير كم عمق تر و وسيع تر
باشه سريعتر سرشير ميبنده و راحت تر هم ميشه سر شيرش رو جمع كرد. منتها من چون
هدفم توليد سرشير نيست شير رو هميشه توي بطري هاي شير ميريزم و خود به خود هر روز
خودش سرشير توليد ميشه.
من خودم خالي
خالي ميخورم يا ميدمش به مهدي ولي شما ميتونيد به عنوان صبحانه با عسل يا مربا ميل
كنيد. ميتونيد توي رسپيهايي كه خامه ازتون ميخواد ازش استفاده كنيد. و اگر اندكي
با همزن برقي همش بزنيد تبديل ميشه به كره. كه چون قراره توي يه پست جداگانه به
كره بپردازيم اينجا ديگه بحث رو باز نميكنم.
عجيبه!
اين انگشت كيه
كه رفته توي بطري شير؟
من كه بي
اطلاعم.
ممممممممم
آخ نوستالژي!
انگشت من نيست.
به شدت تكذيب
ميشه.